Waar moet ik op letten bij ontslag op staande voet?

Een werknemer kan zich tegen een ontslag proberen te verzetten. Hij kan de vernietiging van het ontslag inroepen bij de rechter en/of vergoeding eisen. Vaak wordt dan gesteld dat het ontslag niet ‘onverwijld’ is gegeven en/of dat geen sprake is van een dringende reden. Vooral dat laatste levert soms onzekerheid op, want wat is nou precies een dringende reden? De moeilijkheid zit er in dat de rechter moet beoordelen of ‘op basis van de omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang van de werkgever redelijkerwijs inderdaad niet kon worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren en daarbij moeten dan ook de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals zijn leeftijd en de gevolgen van een ontslag worden meegewogen’.

In die toverformule zit een ruime wegingsruimte voor de rechter en dus onzekerheid. Onlangs oordeelde een rechter die vaststelde dat een werknemer een collega had geslagen, daarvoor niet terecht was ontslagen. Dat had te maken met het feit dat de werkgever eigenlijk zelf een beetje verantwoordelijk zou zijn geweest voor het conflict. In een ander geval was het onvoldoende dat een werknemer zonder toestemming zaken van het werk mee naar huis had genomen, omdat de werkgever de werknemer geen kans had gegeven om deze overtreding te herstellen.
Een extra moeilijkheid is vaak dat de werkgever de reden voor ontslag moet bewijzen. Bij diefstal vastgelegd op beeldmateriaal is dit tegenwoordig vaak goed te doen, maar in andere gevallen blijkt dat soms moeilijker. Ben je niet zeker van je bewijs, maar is sprake van een sterke verdenking, dan kun je de werknemer een korte tijd schorsen om het onderzoek te voltooien en het besluit te nemen.

Let op: een onterecht gegeven ontslag op staande voet is automatisch ernstig verwijtbaar en dat opent de deur naar recht op een (billijke) vergoeding voor de werknemer.